Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

Επείγουσα Έκκληση

Η Αλληλεγγύη στα Δυτικά κοινοποιεί κείμενο της ένωσης γονέων του 10ου Δημοτικού Σχολείου Χαϊδαρίου


ΕΠΕΙΓΟΝ ΓΙΑ ΤΟ 8ΧΡΟΝΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ-ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟ!

Η Ένωση Γονέων Χαϊδαρίου καλεί όλους τους συλλόγους γονέων, καθώς και τους γονείς, να συμμετέχουν με όποια οικονομική δυνατότητα έχουν, στην προσπάθεια που γίνεται ώστε να μπορέσει κοριτσάκι από το 10ο Δημοτικό Σχολείο Χαϊδαρίου να μεταβεί άμεσα (μέχρι 19/4/2014) σε εξειδικευμένο ιατρικό κέντρο στο Ανόβερο της Γερμανίας, προκειμένου να υποβληθεί σε επέμβαση αφαίρεσης όγκου εγκεφάλου. 
Πάγια θέση της Ένωσης είναι ότι η Υγεία είναι δημόσιο κοινωνικό αγαθό και ότι το κράτος θα πρέπει να καλύπτει εξ’ ολοκλήρου τα έξοδα σε θέματα Υγείας, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Ωστόσο, θεωρούμε ότι η αλληλεγγύη είναι πάντα αναγκαία και πρέπει αυτήν τη στιγμή να βοηθήσει στην εξασφάλιση των καλύτερων δυνατών συνθηκών για την επιτυχή έκβαση της περιπέτειας της μικρής μας φίλης.
Είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ και θα καταφέρουμε και αυτό το στόχο! Πιστεύουμε ότι και η μικρούλα μας θα βγει σίγουρα νικήτρια σε αυτήν την δύσκολη μάχη της ζωής της!

Ο αριθμός λογαριασμού είναι:
ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 6525-126559-078 
IBAN: GR54 0171 5250 0065 2512 6559 078 
(Τα πλήρη στοιχεία του κοριτσιού είναι στην διάθεση της Ένωσης)

Ένωση Γονέων



Πρώτη Πανελλαδική συνάντηση δομών τροφής

Η πρώτη Πανελλαδική συνάντηση δομών  τροφής πραγματοποιήται αυτό το Σαββατοκύριακο στο χώρο της Γεωπονικής Σχολής. Οι συζητήσεις έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Οι ανταλλαγές εμπειριών λειτουργούν επικοδομητικά καθώς γίνεται η πρώτη συντονισμένη προσπάθεια να υπάρχει συνεχής επικοινωνία των δομών μεταξύ τους.
Η Φλώρα Τουτουτζή μέλος της Αλληλεγγύης στα Δυτικά συμμετέχει στο συντονιστικό.
Αύριο δεύτερη μέρα ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο να επισκεφτούμε τον χώρο της Γεωπονικής. 

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΔΥΤΙΚΑ (κείμενο γνωριμίας)



Καθημερινά όλο και περισσότεροι συνάνθρωποί μας βρίσκονται  κάτω από το όριο της φτώχειας. Βλέπουμε ανθρώπους απελπισμένους, ντόπιους και μετανάστες, να ψάχνουν στα σκουπίδια. Μικρά παιδιά να λιποθυμάνε στα σχολείο επειδή στερούνται ακόμα και το γάλα.  Ειδικά εδώ στα δυτικά η κοινωνική καταστροφή εντείνεται μέρα τη μέρα.  Όσο η κατάσταση  δεν αλλάζει,  η αλληλεγγύη είναι η μόνη και άκρως απαραίτητη λύση για τη στήριξη οικογενειών που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τη βασικότερη ανάγκη, την ανάγκη της τροφής.
Το κίνημα της κοινωνικής αλληλεγγύης δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη λεγόμενη «φιλανθρωπία», δεν έχει καμία σχέση με κομματικούς μηχανισμούς. Πρόκειται για ένα κίνημα συλλογικής δράσης που αποσκοπεί στη συμμετοχή αυτού του ίδιου του κόσμου που αντιμετωπίζει προβλήματα, τα οποία προκαλεί η κρίση και η μνημονιακή πολιτική.
Η Αλληλεγγύη στα Δυτικά  είναι μια δομή που συγκροτήθηκε στη βάση δημιουργίας κινήματος και δεν  λειτουργεί ανταγωνιστικά προς άλλες πρωτοβουλίες που ενδεχομένως αναλαμβάνουν θεσμικοί φορείς, όπως ο δήμος, η εκκλησία κ.λπ., ενώ επιδιώκεται ο συντονισμός και με τις άλλες αντίστοιχες κινήσεις κοινωνικής αλληλεγγύης, όπου κι αν δραστηριοποιούνται. Έχοντας ως άμεσο και πρωταρχικό στόχο την εξασφάλιση της διατροφής, ένδυσης και υπόδησης σε όσους τα στερούνται, η Αλληλεγγύη στα Δυτικά, ήδη  βοηθάει συστηματικά πάνω από πενήντα οικογένειες, ενώ έκανε και δύο αποστολές τροφίμων στους σεισμοπαθείς της Κεφαλονιάς.
Για μας είναι απολύτως σαφές ότι η όποια δραστηριότητα δεν έχει σκοπό να υποκαταστήσει το κράτος, από το οποίο απαιτούμε την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών, πόσο μάλλον να το απαλλάξει από τις ευθύνες του. Αντίθετα, η ανάπτυξη του κινήματος κοινωνικής αλληλεγγύης στοχεύει στην επανανακάλυψη της αξίας της συλλογικής δράσης και διεκδίκησης. Στην υπόθεση αυτή καλείται να συμβάλλει άμεσα και ενεργά οποιοσδήποτε και οποιαδήποτε ενδιαφέρεται είτε προσφέροντας προϊόντα είτε συμμετέχοντας ενεργά στις δράσεις μας, είτε και τα δύο. Η αντιμετώπιση της κρίσης και των συνεπειών της δεν μπορεί να γίνει με απομονωμένο τον έναν από τον άλλον, με την επιδίωξη προσωπικών λύσεων επιβιωτισμού.
        Όλοι μαζί μπορούμε! Και θα πετύχουμε, γιατί έχουμε τη θέληση και την αποφασιστικότητα. Γιατί, πάνω απ’ όλα, έχουμε εμπιστοσύνη στη συλλογική δράση

Τηλέφωνα 210 5317206, 210 5901672, 6945968650
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο : allhleggyhstadytika@gmail.com
Ιστότοπος: allhleggyh-sta-dytika.blogspot.gr
Σελίδα μας στο Facebook: Αλληλεγγύη στα Δυτικά


Η δομή μας συνεδριάζει κάθε Τετάρτη στα γραφεία του συλλόγου των δασκάλων, Ρήγα Φεραίου 20 Αιγάλεω, στις 7.30 το απόγευμα. 

Κινήματα κοινωνικής αλληλεγγύης στην Ελλάδα: Οι εμπειρίες του ΄30 και της Κατοχής

Του Γιώργου Αλεξάτου

Καθώς συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια επιβολής μιας πολιτικής που οδηγεί σε καταστάσεις κοινωνικής καταστροφής, η συγκρότηση και ανάπτυξη δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης σε ολόκληρη σχεδόν τη χώρα τείνει να προσλάβει χαρακτηριστικά κινήματος με ιδιαίτερη μαζικότητα και δυναμική παρουσία. Πρόκειται για μια εν πολλοίς αυθόρμητη εκδήλωση αντίδρασης απέναντι στη νέα φτώχεια που επεκτείνεται με ανησυχητικούς ρυθμούς, αλλά και για μια νέα μορφή κινηματικής αντίστασης στην κυρίαρχη πολιτική και τις στοχεύσεις της.

Μιλάμε για μια νέα μορφή συλλογικής αντιμετώπισης άμεσων ζητημάτων που απασχολούν κυρίως τα φτωχότερα τμήματα της κοινωνίας, απειλώντας και τη μεγάλη πλειονότητα του λαού μας, η οποία, εντούτοις, έχει δοκιμαστεί και άλλες φορές στο μακρινό παρελθόν στην Ελλάδα. Κατά συνέπεια, είναι νέα από την άποψη της επανεμφάνισής της μετά από πολλές δεκαετίες, αλλά δεν συγκροτείται εν κενώ ιστορικής εμπειρίας.

Κινήματα κοινωνικής αλληλεγγύης συγκροτήθηκαν ξανά σ’ αυτόν τον τόπο σε δύο χρονικά κοντινές μεταξύ τους ιστορικές στιγμές: κατά τη μεγάλη οικονομική κρίση της δεκαετίας του 1930 και κατά την περίοδο της φασιστικής κατοχής και τα πρώτα χρόνια της Απελευθέρωσης, την αμέσως επόμενη δεκαετία.

Η διεθνής οικονομική κρίση που ξέσπασε το 1929 συμπαρέσυρε πολύ γρήγορα και την ελληνική οικονομία, με κορυφαία συνέπεια τη χρεοκοπία του ελληνικού κράτους το 1932. Το κλείσιμο ή ο περιορισμός της λειτουργίας μεγάλου μέρους των βιομηχανικών και άλλων επιχειρήσεων, η κρίση στην εμπορική ναυτιλία, η αδυναμία διάθεσης στη διεθνή αγορά των βασικών εξαγώγιμων αγροτικών προϊόντων (καπνού και σταφίδας), αλλά και η ανεπαρκής τροφοδότηση της ελληνικής αγοράς με τρόφιμα από το εξωτερικό (σε μια εποχή που το μεγαλύτερο μέρος των δημητριακών εισαγόταν), είχαν τεράστιες συνέπειες στη ζωή της πλειονότητας του πληθυσμού.

Σύμφωνα με στοιχεία της ΓΣΕΕ και του Ανωτάτου Οικονομικού Συμβουλίου, η ανεργία –χρόνιο ενδημικό πρόβλημα της μεσοπολεμικής Ελλάδας- εκτοξεύτηκε μέσα σε λίγα χρόνια από το 10,8% του 1928 στο 34,4% το 1934. Όπως ήταν αναμενόμενο, τα μεροκάματα των εργατών και οι μισθοί των υπαλλήλων συρρικνώθηκαν, αδυνατώντας να καλύψουν στοιχειώδεις βασικές ανάγκες, ενώ τεράστιο πρόβλημα αποτέλεσε η αλματώδης εξάπλωση ασθενειών, όπως η φυματίωση, ο τύφος και η ελονοσία που ταλαιπωρούσαν, ούτως ή άλλως, μεγάλα τμήματα του πληθυσμού και τα προηγούμενα χρόνια.

Οι λαϊκές αντιδράσεις απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση εκδηλώθηκαν από τον πρώτο καιρό για να ενταθούν χρόνο με τον χρόνο, με κυριότερη μορφή τις διαδηλώσεις ανέργων εργατών, που απαιτούσαν συσσίτια και επιδόματα, τις οποίες συνήθως στήριζαν με απεργιακές κινητοποιήσεις οι ακόμη απασχολούμενοι. Χαρακτηριστικό του πνεύματος λαϊκής ενότητας που επικράτησε εκείνα τα χρόνια ήταν και η συμμετοχή των μικροεπαγγελματιών, που έκλειναν τα καταστήματα και τις βιοτεχνίες τους σε ένδειξη συμπαράστασης. Ανάλογη συμπαράσταση εκφραζόταν και από εργάτες και επαγγελματίες, κατά τις μαζικές καθόδους αγροτών στις πόλεις, με τις οποίες απαιτούσαν τρόφιμα, παραγραφή ή αναστολή πληρωμής των χρεών τους κ.λπ. Ήταν αυτές οι παλλαϊκές κινητοποιήσεις που διαμόρφωσαν τη συνείδηση κοινών συμφερόντων μεταξύ των κυριαρχούμενων λαϊκών τάξεων, όπως εκφράστηκε μερικά χρόνια αργότερα με το γιγάντιο εαμικό κίνημα.

Εκτός, όμως, από αυτού του είδους τους αγώνες, μεγάλη έκταση προσέλαβε και η ανάπτυξη άτυπων δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης, με κεντρικό άξονα τη μέριμνα να αντιμετωπιστεί η εξαθλίωση και να αποτραπούν οι θάνατοι από πείνα. Τα δίκτυα αυτά διαμορφώθηκαν κυρίως στους προσφυγικούς συνοικισμούς, για τους οποίους η κοινωνική αλληλεγγύη και η συλλογική αντιμετώπιση των κάθε είδους προβλημάτων αποτελούσε αναγκαίο όρο για την ίδια την ύπαρξή τους, ήδη από τον πρώτο καιρό της ίδρυσής τους.

Η κοινωνική αλληλεγγύη, ως άμεση πρωτοβουλία του ίδιου του λαού, προβλήθηκε και στηρίχτηκε από το ΚΚΕ. Υπάρχουν πάρα πολλές σχετικές μαρτυρίες και δημοσιεύματα στον αριστερό τύπο της εποχής, ενώ τη γενική κατεύθυνση την έδινε ο Δημήτρης Γληνός, με το περίφημο άρθρο του «Επιστολή για τη φιλανθρωπία και την αλληλεγγύη» που δημοσιεύτηκε στο τεύχος Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 1932 στο αριστερό λογοτεχνικό περιοδικό «Νέοι Πρωτοπόροι». Στην οργάνωση της κοινωνικής αλληλεγγύης εκείνα τα χρόνια σημαντική ήταν η συμβολή και η εμπειρία της ομώνυμης κίνησης που είχε ιδρύσει το ΚΚΕ για τη στήριξη των διωκόμενων, φυλακισμένων και εξόριστων αγωνιστών και των οικογενειών τους, που είχε αντικαταστήσει την Εργατική Βοήθεια, μετά από την αναγκαστική διάλυσή της με δικαστική απόφαση το 1931.

Αξιοποιώντας την εμπειρία της περιόδου 1932-36, η κοινωνική αλληλεγγύη αναδείχτηκε σε έναν από τους κύριους πυλώνες του εαμικού κινήματος ήδη από το 1941. Έχουν γραφτεί ήδη πολλά και θα μπορούσαν να γραφτούν ακόμη περισσότερα για το τεράστιας έκτασης κίνημα κοινωνικής αλληλεγγύης εκείνων των χρόνων και την καθοριστική συμβολή του τόσο στην αντιμετώπιση ζωτικών προβλημάτων του λαού μας όσο και στην ανάπτυξη του αντιστασιακού κινήματος. Στον μικρό χώρο αυτού του κειμένου περιοριζόμαστε σε κάποιες βασικές επισημάνσεις:

Κύριος φορέας της συγκρότησης και ανάπτυξης δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης που αγκάλιασαν σχεδόν ολόκληρη τη χώρα υπήρξε η Εθνική Αλληλεγγύη που ιδρύθηκε ήδη τον Μάιο 1941, στα πρότυπα της προπολεμικής Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Στο έργο της συνέβαλαν επίσης το Εργατικό ΕΑΜ, η Πανυπαλληλική Κεντρική Επιτροπή, το ΕΑΜ Νέων και αργότερα η ΕΠΟΝ.

Χαρακτηριστικό της ιδιαίτερης βαρύτητας του ζητήματος ήταν η απόφαση που πάρθηκε αμέσως μετά την ίδρυση του ΕΑΜ, τον Σεπτέμβριο 1941, για προσανατολισμό της οργάνωσής του στην Αθήνα στη Μάχη της Επιβίωσης, καθώς είχαν αρχίσει να διαφαίνονται οι τραγικές καταστάσεις που έζησε ο λαός της πρωτεύουσας τον μαύρο χειμώνα του 1941-42, με τους μαζικούς θανάτους από πείνα. Δίνοντας τη Μάχη της Επιβίωσης, οργανώνοντας τον λαό για την απαίτηση συσσιτίων, αλλά οργανώνοντας και το ίδιο συσσίτια και δομές ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, συγκροτώντας ένα πρωτοφανές σε έκταση δίκτυο καταναλωτικών συνεταιρισμών κ.λπ., το ΕΑΜ αποδείκνυε πως είχε πλήρη συνείδηση των προϋποθέσεων της αντιστασιακής εποποιίας που ακολούθησε.

Θα είναι και πάλι ο Γληνός που θα δώσει το στίγμα αυτής της κατεύθυνσης, στο περίφημο έργο του «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ»: «Όταν αφήνεις το λαό να πεθαίνει στους δρόμους, να κουρελιαστεί ψυχικά και σωματικά, και λες έπειτα πως θα κάνεις στον κατάλληλο καιρό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, είσαι ένας συνειδητός απατεώνας και συνεργάτης του εχθρού. Γιατί είναι σα να λες πως θα βάλεις ένα κουφάρι να πολεμήσει».

Την τεράστια συμβολή της κοινωνικής αλληλεγγύης στην ανάπτυξη του αντιστασιακού κινήματος εξέφρασε με τον πιο σαφή τρόπο ο στίχος του «Ύμνου του ΕΑΜ» που ακουγόταν από τα χείλη εκατομμυρίων αγωνιστών και συμπαραστατών του: «Το ΕΑΜ μας έσωσε απ’ την πείνα, θα μας σώσει κι από τη σκλαβιά».

Ο Γιώργος Αλεξάτος είναι μέλος της Αλληλεγγύης στα ΔυτικάTo κείμενο γράφεται με αφορμή την Πρώτη Συνάντηση των Δομών Αλληλεγγύης Τροφής στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθήνας που διοργανώνου 82 Δίκτυα Αλληλεγγύης το Σάββατο 29 και την Κυριακή 30 Μαρτίου. 

Πηγή

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

Εβδομαδιαία συνάντηση

Σήμερα Τετάρτη 26 Μάρτη στις 7.30 θα γίνει η τακτική βδομαδιάτικη συνάντησή μας στην αίθουσα του Συλλόγου Δασκάλων, Ρήγα Φεραίου 20.
Θα συζητήσουμε για τις εξορμήσεις μας στα σούπερ μάρκετ, τις τελευταίες λεπτομέρειες της  διοργάνωσης του τουρνουά ποδοσφαίρου, το κείμενο που θα μοιράσει η δομή μας στα εμπορικά καταστήματα της περιοχής καθώς και επόμενες δράσεις μας στο άμεσο μέλλον όπως επίσης και όποιο άλλο ζήτημα κριθεί πως είναι αναγκαίο να συζητηθεί. 

Ο καιρός άνοιξε πλέον οπότε η απογευματινή βολτίτσα είναι ευχάριστη. Ελάτε να γνωριστούμε, να συζητήσουμε, να ανταλλάξουμε ιδέες.  Σας θέλουμε όλους μαζί μας. 

Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Το ΕΑΜ μάς έσωσε απ' την πείνα...". Ο αγώνας για την επιβίωση του λαού στα 1941-42

Σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής κρίσης και γενικευμένης επίθεσης ενάντια στο λαϊκό εισόδημα και στο σύνολο των λαϊκών κατακτήσεων, η αναζήτηση και οργάνωση συλλογικών μορφών κοινωνικής αλληλεγγύης αποτελεί ένα από τα βασικά ζητούμενα, στο πλαίσιο του συνολικού κινήματος αντίστασης και αντεπίθεσης. Το ελληνικό εργατικό και λαϊκό κίνημα έχει μια πλούσια εμπειρία ανάλογων πρακτικών, τόσο κατά την περίοδο της μεγάλης οικονομικής κρίσης στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’30 όσο και κατά την περίοδο της φασιστικής Κατοχής.
Οι πρώτοι μήνες της Κατοχής  χαρακτηρίστηκαν και από την αποδιοργάνωση της οικονομικής ζωής, που είχε δοκιμαστεί ήδη από τον Οκτώβριο του 1940, λόγω της μετατόπισης σημαντικού μέρους του παραγωγικού δυναμικού στο στρατό και της διάθεσης οικονομικών πόρων στην πολεμική προσπάθεια.
Το 1941 η παραγωγή μειώθηκε κατά 40% σε σχέση με την αντίστοιχη του 1938. Η μείωση της βιομηχανικής παραγωγής έφτασε το 50% και σταμάτησε να λειτουργεί το 20% των βιομηχανικών επιχειρήσεων. Ως συνέπεια της επιστράτευσης του 1940, η αγροτική παραγωγή σημείωσε κατακόρυφη πτώση, κατρακυλώντας στο 40% στα δημητριακά και στο 36% στα όσπρια, που αποτελούσαν βασική πηγή της λαϊκής διατροφής. Επιπλέον, διακόπηκαν οι μεταφορές από το εξωτερικό, απ’ όπου εισαγόταν το μεγαλύτερο μέρος των ειδών διατροφής.
Εξαιρετικά σοβαρό πρόβλημα αποτέλεσε η διάλυση του συγκοινωνιακού δικτύου, η απώλεια του 58% του ζωικού κεφαλαίου και ο περιορισμός της αλιείας, ως συνέπεια της ναρκοθέτησης μεγάλου μέρους των παράκτιων θαλάσσιων περιοχών.
Στην αλματώδη πτώση του βιοτικού επιπέδου τμημάτων του λαού, συντέλεσε και η πλήρης στέρηση των εμβασμάτων τόσο από τους μετανάστες των ΗΠΑ όσο και από τους ναυτεργάτες, που παρέμεναν άνεργοι ή και αποκλεισμένοι σε λιμάνια του εξωτερικού.
Την όλη τραγική κατάσταση επιδείνωσε η καταλήστευση μεγάλου μέρους της παραγωγής για την κάλυψη των αναγκών των κατοχικών στρατευμάτων ή τη μεταφορά του στη Γερμανία, καθώς και το άδειασμα των κρατικών ταμείων για τα έξοδα κατοχής.
Οι συνέπειες για τις λαϊκές τάξεις ήταν ήδη από τους πρώτους μήνες τραγικές, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις και κυρίως στο Λεκανοπέδιο Αττικής. Στα χωριά η κατάσταση ήταν κάπως πιο ανεκτή, με την επαναφορά μορφών οικιακής οικονομίας και άμεσης ανταλλαγής.
Καθώς η ανεργία εκτοξεύτηκε σε πρωτόγνωρα ύψη και στις γραμμές της συνωστίζονταν εργάτες, ιδιωτικοί υπάλληλοι, αλλά και πρώην μικροβιοτέχνες και μικροέμποροι, με τον πληθωρισμό να ρίχνει στο 1/6 την αγοραστική δύναμη μισθών και ημερομισθίων,  η όλο και πιο έντονη έλλειψη βασικών ειδών διατροφής αποτέλεσε την αιτία ανάπτυξης ενός εκτεταμένου δικτύου μαύρης αγοράς. Οι επαγγελματίες μαυραγορίτες υπήρξαν αργότερα βασικό κοινωνικό στήριγμα του κατοχικού καθεστώτος. Αλλά το 1941-42 μαύρη αγορά έκανε μεγάλο μέρος του πληθυσμού, για λόγους άμεσης επιβίωσης.
Η κατοχική κυβέρνηση προσπαθούσε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με το «δελτίο», που το χειμώνα του 1941-42 περιορίστηκε στα 30 δράμια ψωμιού (κάτι λιγότερο από 40 γραμμάρια). Τυπικά, γιατί στην πραγματικότητα, τις περισσότερες μέρες δεν υπήρχε ούτε κι αυτό.
Αυτό το δραματικό χειμώνα, υπολογίζεται πως στο σύνολο του πληθυσμού μόλις το 4% τρεφόταν επαρκώς, λαμβάνοντας περισσότερες από 1.600 θερμίδες ημερησίως. Το 18% τρεφόταν ανεπαρκώς (1.200-1.600 θερμίδες), το 63% υποσιτιζόταν (600-1.200 θερμίδες), ενώ το 15% υποσιτιζόταν εντονότατα, οδεύοντας προς το θάνατο, που άπλωσε τις μαύρες φτερούγες του πάνω από τον πεινασμένο λαό. Οι νεκροί από πείνα υπολογίζονται γύρω στις 300.000. Επρόκειτο για περισσότερο από το 1/25 του συνολικού πληθυσμού της χώρας, ενώ στην Αθήνα και τον Πειραιά έφτανε το 10% του πληθυσμού. Το μεγαλύτερο μέρος αποτελούνταν από πρόσφυγες, ηλικιωμένους και παιδιά.
Ένας λαός που είχε ζήσει την τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής και τις συνέπειές της, που είχε δοκιμαστεί με την οικονομική κρίση, που τυραννήθηκε απ’ τη μεταξική δικτατορία, που παρόλα αυτά όρθωσε το ανάστημά του και έγραψε το έπος της απόκρουσης των Ιταλών επιδρομέων, ένιωθε συντετριμμένος μετά την κατάληψη της χώρας του από τις δυνάμεις του φασιστικού Άξονα. Σε μια περίοδο που οι χιτλερικές στρατιές είχαν καταλάβει ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη και βάδιζαν απειλητικά προς τη Μόσχα, το μέλλον διαγραφόταν σκοτεινό.
Επιπλέον, ένιωθε βαθιά προδομένος από την πολιτική ηγεσία της χώρας που την κοπάνησε για το Κάιρο, από τη στρατιωτική ηγεσία που συνθηκολόγησε και στελέχωσε την κυβέρνηση των δωσιλόγων,  από την επίσημη πνευματική ηγεσία που σιωπούσε και συνιστούσε υποταγή και εγκαρτέρηση.
Με τις συνθήκες ζωής να οδεύουν προς την απόλυτη εξαθλίωση, οι τάσεις ατομικού επιβιωτισμού συμβάδιζαν με την ψυχική συντριβή. Η περιγραφή του Θανάση Χατζή είναι εξαιρετικά παραστατική:
«Μια αδιαφορία ανέβαινε σιγά σιγά στις συνειδήσεις τους και περνούσαν αδιάφοροι μπροστά από τις μακάβριες εικόνες της ανθρώπινης εξαθλίωσης και του αφανισμού. Δεν ήταν σπάνιες οι περιπτώσεις που δρασκελίζοντας έναν ετοιμοθάνατο στο πεζοδρόμιο ο διαβάτης σκεφτόταν: “Ο καθ’ ένας για τον εαυτό του κι ο θεός για όλους”.
Η αυτοσυντήρηση είχε γίνει κανόνας. Ο Έλληνας άρχισε να μη γνωρίζει τον Έλληνα. Ο φίλος το φίλο. Οι οικογένειες σκορπούσαν. Οι δεσμοί τους χαλάρωναν. Οι σχέσεις τους χαλούσαν. Οι γονείς ζήλευαν τα παιδιά τους που τα νιάτα τους τούς δίνανε δύναμη, μπορούσαν να σαλτάρουν και κάτι ν’ αρπάξουν, μπορούσαν να γυρίσουν όλες τις γειτονιές ψάχνοντας τους σκουπιδοτενεκέδες, κι ακόμα να τρέξουν έξω από την πόλη να βρουν να φάνε κάποια πρασινάδα. Δυστυχία, αθλιότητα, πείνα, θάνατος…».
Η ανάπτυξη του κινήματος
Για το ΚΚΕ, που ήδη από τον πρώτο καιρό της Κατοχής προσανατολίστηκε στην οργάνωση της Αντίστασης,  ήταν ξεκάθαρο πως ένας λαός εξαθλιωμένος και ηθικά εξαχρειωμένος δεν ήταν δυνατόν να αντισταθεί. Τόσο η 6η Ολομέλεια της Κ.Ε., τον Ιούλιο 1941, όσο και η 7η, το Σεπτέμβριο, θέτουν το ζήτημα της οργάνωσης του αγώνα για την επιβίωση ανάμεσα στις άμεσες κομματικές προτεραιότητες.
Το καθήκον αυτό επωμίζεται η Εθνική Αλληλεγγύη, που ιδρύθηκε στα πρότυπα της προπολεμικής Εργατικής Βοήθειας, με σκοπό την οικονομική και γενικότερη υποστήριξη διωκόμενων αγωνιστών, αλλά που πολύ σύντομα οι στόχοι της διευρύνονται. Αντίστοιχα καθήκοντα αναλαμβάνει και το Εργατικό ΕΑΜ, καθώς και η Πανελλήνια Επιτροπή Δημοσίων Υπαλλήλων.
Με την ίδρυση του ΕΑΜ, το Σεπτέμβριο του 1941, το σύνθημα «Πάλη για την επιβίωση του λαού» προτάσσεται για την περιοχή της πρωτεύουσας, πάνω κι απ’ το σύνθημα της Εθνικής Απελευθέρωσης. Ταυτόχρονα, ιδρύεται Κεντρικό Γραφείο Πάλης για την Επιβίωση.
Το πρώτο και κύριο ζήτημα ήταν να προταχθούν συλλογικές λύσεις που να πείθουν, μέσα από μικρές επιτυχίες, πως δεν είναι μοιραία η εξαθλίωση και ο θάνατος από την πείνα, και πως η ηθική εξαχρείωση και η επιδίωξη ατομικών λύσεων επιτείνουν το πρόβλημα.
Στις 17 Νοέμβρη 1941, με πρωτοβουλία των φοιτητών του Πολυτεχνείου, όπου δρούσε αξιόλογος πυρήνας της ΟΚΝΕ, οργανώνεται η πρώτη «φοιτητική απεργία», με αίτημα τη λειτουργία συσσιτίων και την παροχή δωρεάν ηλεκτρικού ρεύματος. Πρόκειται για την πρώτη μαζική κινητοποίηση στην κατεχόμενη Ευρώπη, που υποχρεώνει μάλιστα σε αποδοχή των αιτημάτων και απελευθέρωση των φοιτητών που είχαν συλληφθεί κατά τη διάρκειά της. Τις ίδιες μέρες πραγματοποιείται διαδήλωση  των αναπήρων πολέμου, που απαιτούν συσσίτια, τσιγάρα, ιματισμό και ιατρική περίθαλψη. Οι ανάπηροι  κινητοποιούνται και πάλι τις παραμονές των Χριστουγέννων, με απεργία πείνας σε όλα τα νοσοκομεία, αποτρέπουν, με τη συμπαράσταση του λαού, τις επιθέσεις της αστυνομίας και των Ιταλών καραμπινιέρων, και πετυχαίνουν μερική ικανοποίηση των αιτημάτων τους.
Οι πρώτοι αυτοί αγώνες αποκορυφώνονται με τη μεγάλη απεργία των δημοσίων υπαλλήλων, στις 12-21 Απριλίου 1942, που είναι και η πρώτη απεργία εργαζομένων σε ολόκληρη την κατεχόμενη Ευρώπη. Παρά την απειλή της ποινής του θανάτου για τους συμμετέχοντες, η απεργία επεκτείνεται από την Αθήνα και τον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, το Βόλο, τη Λάρισα, την Κοζάνη, τη Φλώρινα, ενώ στην Καρδίτσα εξελίσσεται σε παλλαϊκή εξέγερση. Λήγει με την αποδοχή των αιτημάτων και την απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων απεργών.
Το καλοκαίρι του 1942 διαγράφεται και πάλι ο κίνδυνος να ξαναζήσει ο λαός καταστάσεις όπως αυτές του περασμένου χειμώνα. Ενώ οι τάσεις ατομικού επιβιωτισμού έχουν αρχίσει να υποχωρούν, το ΕΑΜ επιδιώκει τη συγκρότηση επιτροπών σε μαζικούς εργασιακούς χώρους ή κατά κλάδο, προβάλλοντας το αίτημα της οργάνωσης συσσιτίων για τους εργαζόμενους και της παροχής τροφίμων και άλλων βασικών ειδών για τις οικογένειές τους. Αντίστοιχες επιτροπές επιδιώκεται να οργανωθούν στις γειτονιές, κάτι που είχε δοκιμαστεί με επιτυχία και στις αρχές της δεκαετίας του 1930.
Σύντομα κάνουν την εμφάνισή τους οι Λαϊκές Επιτροπές, που αρχίζουν τη δραστηριότητά τους με οργανωμένες εισβολές σε αποθήκες, όπου οι μαυραγορίτες έκρυβαν τρόφιμα. Ακολουθούν πορείες προς τα δημαρχεία, όπου οι Λαϊκές Επιτροπές απαιτούσαν την οργάνωση λαϊκών συσσιτίων.
Καθώς στη φτωχολογιά των πόλεων προστίθενται και μεγάλα τμήματα πρώην «νοικοκυραίων», το ΕΑΜ αξιοποιεί ακόμα και φιλανθρωπικού τύπου πρωτοβουλίες, που ήταν περισσότερο αποδεκτές απ’ αυτόν τον κόσμο. Χαρακτηριστική υπήρξε η περίπτωση των απολίτικων επιτροπών που είχαν ιδρυθεί απ’ τον γιατρό Παπακώστα. Το ΕΑΜ συγκροτεί δεκάδες τέτοιες επιτροπές, που τη σύνθεσή τους αγνοούσε κι ο ίδιος ο Παπακώστας, προσδίδοντάς  τους τα χαρακτηριστικά των δικών του Λαϊκών Επιτροπών.
Στις 7-15 Σεπτεμβρίου 1942 απεργεί το σύνολο των εργαζομένων της Αθήνας και του Πειραιά, ενώ ταυτόχρονα κινητοποιούνται οι Λαϊκές Επιτροπές των συνοικιών, αλλά και οι φοιτητές, οι ανάπηροι και οι μαγαζάτορες, που απαιτούν το δικαίωμα στο ενοικιοστάσιο. Να μην μπορεί, δηλαδή, ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού να τους κάνει έξωση.
Οι μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων μένουν στα χαρτιά, καθώς οι εργάτες του Εθνικού Τυπογραφείου απεργούν και το σχετικό διάταγμα δεν δημοσιεύεται στην «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως». Στις 11 Σεπτεμβρίου η μεγάλη απεργιακή διαδήλωση στο Σύνταγμα καταλήγει σε πολύωρες σφοδρές συγκρούσεις με την αστυνομία και τους καραμπινιέρους, που δεν διστάζουν να πυροβολήσουν. Τέσσερις μέρες αργότερα η κυβέρνηση αποδέχεται τα λαϊκά αιτήματα
Οι πρώτες επιτυχίες δίνουν τεράστια ώθηση στο κίνημα αλληλεγγύης και διεκδίκησης, που συγκροτεί ένα πανελλαδικής έκτασης συνεταιριστικό δίκτυο. Σε κάθε εργασιακό χώρο ή κλάδο, σε κάθε συνοικία και γειτονιά ιδρύονται συνεταιρισμοί που αναπτύσσουν σχέσεις άμεσης ανταλλαγής αγαθών, ενώ οι Λαϊκές Επιτροπές εξελίσσονται σε κύτταρα  λαϊκής αυτοδιοίκησης και μαζικής αυτοάμυνας.
Οι δυνάμεις του ΕΑΜ αναδεικνύονται, στη συνείδηση όλο και μεγαλύτερων τμημάτων του λαού, ως αυτές που τον έσωσαν από την πείνα! Καθώς στα βουνά αντηχούν τα όπλα των μαχητών του ΕΛΑΣ, στις πόλεις έχει συγκροτηθεί ένα ισχυρό και πρωτόγνωρο για τα μέχρι τότε ελληνικά δεδομένα, μαζικό εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Ξεχωριστή σημασία έχει το γεγονός πως το ΕΑΜ κέρδισε πολύ γρήγορα τους προλεταριακούς προσφυγικούς συνοικισμούς, όπου επιδίωκε να ριζώσει ο ΕΔΕΣ, αξιοποιώντας τους παραδοσιακούς δεσμούς της προσφυγιάς με τον τυπικό αρχηγό του, στρατηγό Πλαστήρα. Η οργάνωση του αγώνα για την επιβίωση αποδείχτηκε ισχυρότερη από τις γενικόλογες διακηρύξεις περί «δημοκρατίας μετά την απελευθέρωση». Σύντομα, στα παραπήγματα και στις μάντρες των προσφυγικών συνοικισμών θα αναγράφεται το σύνθημα «Λαοκρατία»!
Ο αγώνας για την επιβίωση αποτέλεσε τη βάση για την ελληνική ιδιομορφία σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Εδώ, η Αντίσταση δεν περιορίστηκε σε σαμποτάζ, ούτε καν στο ένοπλο αντάρτικο. Πήρε τη μορφή παλλαϊκού κινήματος, με βασικό κορμό την εργατική τάξη των μεγαλουπόλεων, προσλαμβάνοντας χαρακτηριστικά κοινωνικής επανάστασης.
Εκτός των άλλων, η εμπειρία της περιόδου που αναφέρουμε είναι εξαιρετικά διδακτική, ως προς την εντυπωσιακή και χαρακτηριστική σε εποχές που πυκνώνει ο ιστορικός χρόνος, εναλλαγή μαζικών ψυχολογικών διαθέσεων και συμπεριφορών.
Στις 27 Οκτωβρίου 1940 θα φάνταζε επιεικώς ευφάνταστος όποιος έλεγε πως ο υποταγμένος στη δικτατορία ελληνικός λαός θα μπορούσε να ορθώσει το ανάστημά του στο φασισμό. Απ’ την επόμενη μέρα και επί μήνες κατόπιν, ο «ευφάνταστος» θα ένιωθε δικαιωμένος. Απ’ τον Απρίλιο του 1941 ο λαός ξέπεσε σε μια κατάσταση μαζικής κατάθλιψης. Απ’ το 1942 όχι μόνο στήθηκε και πάλι στα πόδια του, αλλά πολύ σύντομα θα έφτανε σε καταστάσεις μαζικής ψυχικής ανάτασης, καθώς θα διεκδικούσε πλέον το δικαίωμα να καθορίζει ο ίδιος τις τύχες του.
  Γιώργος Αλεξάτος


Δημοσιεύτηκε το 2010 στο περιοδικό "Εκτός Γραμμής"
Πηγή

Η κρίση και η απειλή κοινωνικής καταστροφής


Όταν στις 23 Απριλίου 2010 ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωνε την απόφαση προσφυγής στο ΔΝΤ και στους μηχανισμούς της Ε.Ε. και της ΕΚΤ για τη στήριξη της ελληνικής οικονομίας, ήταν σαφές πως άνοιγε μια καινούργια σελίδα στην ιστορία αυτού του τόπου. Δυο χρόνια αργότερα, είναι κοινή διαπίστωση όλων, εντός και εκτός Ελλάδας, ότι η χώρα μας ζει μια από τις χειρότερες περιόδους της νεότερης ιστορίας της, καθώς την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας και τον περιορισμό της λαϊκής κυριαρχίας συνοδεύουν εντεινόμενα φαινόμενα κοινωνικής καταστροφής, που τείνει να προσλάβει πρωτοφανείς, για τα μεταπολεμικά δεδομένα, διαστάσεις.
Η κοινωνική καταστροφή έγκειται, κατά κύριο λόγο, στη ραγδαία πτώση του βιοτικού επιπέδου των εργαζόμενων λαϊκών τάξεων και στρωμάτων, των μισθωτών του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών της πόλης και της υπαίθρου, των μικροβιοτεχνών, των μικρεμπόρων, της μεγάλης πλειονότητας των κάθε είδους μικροεπιχειρηματιών. Η απαξίωση της εργασίας, με τις περικοπές μισθών που καταδικάζουν μεγάλο μέρος των εργαζομένων να ζει πολύ κάτω από τα όρια της φτώχειας, σε συνδυασμό με την εκρηκτική άνοδο του ποσοστού των ανέργων, που έφτασε πια τα επίπεδα της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου, έχει άμεσες επιπτώσεις και στα μικροϊδιοκτητικά λαϊκά στρώματα, με την αθρόα συρρίκνωση του κύκλου εργασιών και τη διακοπή λειτουργίας μικροεπιχειρήσεων, που οδηγεί στην πύκνωση των γραμμών των νεόπτωχων και των ανέργων και με κόσμο προερχόμενο και από τα στρώματα αυτά.
Οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης είναι ιδιαίτερα οδυνηρές για τη νεολαία μας, η μεγάλη πλειονότητα της οποίας βρίσκεται αντιμέτωπη με την πραγματικότητα ή την άμεση απειλή της ανεργίας, ενώ ο τόπος μας αρχίζει να ζει και πάλι τον εφιάλτη της μαζικής μετανάστευσης, που τώρα πια αφορά κυρίως σε ειδικευμένο δυναμικό και ιδιαίτερα σε πτυχιούχους της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Την εικόνα της κοινωνικής καταστροφής συμπληρώνει η τάση συρρίκνωσης έως και διάλυσης κάθε μορφής κοινωνικής πρόνοιας και προστασίας, που είναι ολοφάνερη πια στον τομέα της δημόσιας υγείας και της κοινωνικής ασφάλισης. Όλο και μεγαλύτερα τμήματα του λαού μας τείνουν να στερηθούν ακόμα και τις στοιχειώδεις παροχές ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, με τραγικές συνέπειες κυρίως για τους ηλικιωμένους απόμαχους της εργασίας.
Αντίστοιχη απαξίωση κάθε έννοιας δικαιώματος σε δημόσιες υπηρεσίες διαπιστώνεται και εντείνεται στον τομέα της εκπαίδευσης, όπου φέτος τα σχολεία λειτούργησαν χωρίς βιβλία, πολλά απ’ αυτά και χωρίς θέρμανση, ενώ η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση καθίσταται αδύνατη για όλο και αυξανόμενο ποσοστό νέων, που οι οικογένειές τους αδυνατούν, πλέον, να ανταποκριθούν στα έξοδα που συνεπάγεται το μοναδικό σε όλη την Ευρώπη φαινόμενο της παραπαιδείας των φροντιστηρίων.
Σημαντική πλευρά των φαινομένων κοινωνικής καταστροφής αποτελεί η εξάπλωση μιας αίσθησης ανημπόριας και αδιεξόδου, που σχετίζεται άμεσα τόσο με την αλματώδη αύξηση ψυχικών νοσημάτων, με κύρια εκδήλωση τη μαζική κατάθλιψη, όσο και με την κατακόρυφη αύξηση των αυτοκτονιών. Αντιστοίχως, εξαιρετικά απειλητική προβάλλει η ένταση της εγκληματικότητας, που τείνει να προσλάβει πρωτοφανή χαρακτηριστικά, εντείνοντας το συνολικότερο κλίμα ανασφάλειας και δημιουργώντας ευνοϊκό πεδίο για την ασύδοτη τρομοκρατική και δολοφονική δράση φασιστικών παρακρατικών μηχανισμών.
Περισσότερο παρά ποτέ άλλοτε, σε όλη τη μεταπολεμική ιστορία αυτού του τόπου, το κυρίαρχο αίσθημα εθνικής ταπείνωσης, ο περιορισμός των λαϊκών δημοκρατικών ελευθεριών, η εντεινόμενη οικονομική εξαθλίωση και η δυναμική προβολή του φασισμού ως διεξόδου, διαμορφώνουν έναν εκρηκτικό συνδυασμό που προμηνύει ένα ζοφερό μέλλον για τον λαό μας, για τη ζωή μας, για τον τόπο μας. Απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση και τους τεράστιους κινδύνους που προδιαγράφονται, η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι ίδια με αυτήν που έδωσε ο λαός μας σε άλλες κρίσιμες στιγμές της ιστορίας του και συνοψίζεται σε δυο λέξεις: Αλληλεγγύη-Αντίσταση!


Η ιστορική εμπειρία. Η αντιμετώπιση του κινδύνου κοινωνικής καταστροφής στα χρόνια της κρίσης του ’30 και στην περίοδο της Κατοχής.

Προφανώς, δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε βρεθεί ως ελληνικός λαός μπροστά στο φάσμα της κοινωνικής καταστροφής. Σε δυο περιπτώσεις, με τη μεγάλη παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929 και με την κατάκτηση της πατρίδας μας από τις δυνάμεις του φασιστικού Άξονα, ζήσαμε καταστάσεις που δεκαετίες μετά εξακολουθούν να παραμένουν εφιαλτικές στην ιστορική μνήμη. Εντούτοις, και στις δυο αυτές περιπτώσεις, ο λαός μας μπόρεσε να ανταπεξέλθει και να βγει νικητής, εξαιτίας ακριβώς του συνδυασμού της Αλληλεγγύης με την Αντίσταση.
Έχουν ειπωθεί και έχουν γραφτεί πολλά για τους συνδικαλιστικούς αγώνες της περιόδου 1930-36 και ακόμα περισσότερα για το μεγάλο κίνημα της Εθνικής Αντίστασης κατά την περίοδο της Κατοχής. Λίγα, όμως, είναι γνωστά για το υπόβαθρο πάνω στο οποία στηρίχτηκαν και οικοδομήθηκαν όλα αυτά, και που δεν είναι άλλο από την ανάπτυξη και στις δυο περιπτώσεις κινημάτων κοινωνικής αλληλεγγύης. Η αναφορά σ’ αυτά τα κινήματα, η άντληση από την εμπειρία τους, η μελέτη των μορφών εκδήλωσής τους, μας είναι και σήμερα εξαιρετικά πολύτιμη, καθώς βιώνουμε καταστάσεις που θυμίζουν έντονα εκείνους τους καιρούς, τηρουμένων βέβαια των όποιων αναλογιών.
Η κρίση του 1929 έκανε την εμφάνισή της πολύ σύντομα και στην Ελλάδα, για να αποκορυφωθεί το 1932 με την κήρυξη του ελληνικού κράτους σε κατάσταση πτώχευσης. Η εκτίναξη της ανεργίας, η διακοπή λειτουργίας μεγάλων και μικρών επιχειρήσεων, η εξαθλίωση των εργαζομένων, μισθωτών και μικροϊδιοκτητών της πόλης και της υπαίθρου, έφεραν μεγάλο μέρος του πληθυσμού αντιμέτωπο με το φάσμα της πείνας, ακόμα και με τον κίνδυνο θανάτων από πείνα.
Κι όμως! Στην Ελλάδα όχι μόνο δεν πέθανε κανένας από πείνα εκείνα τα χρόνια, αλλά πολύ γρήγορα επιβλήθηκε η λήψη μέτρων για την οικονομική ανακούφιση των λαϊκών τάξεων, με την καθιέρωση μαζικών διανομών τροφίμων, επιδομάτων σε ανέργους, ακόμα και με την επέκταση του νηπιώδους ως τότε συστήματος κοινωνικών ασφαλίσεων.
Το αποτέλεσμα αυτό προέκυψε μέσα από τον συνδυασμό των αγώνων του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος με ένα ισχυρό δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης, που βασίστηκε στις μορφές αλληλεγγύης που διατηρούσαν στην καθημερινότητά τους οι σχετικά νεοσύστατοι προσφυγικοί συνοικισμοί, αλλά επεκτάθηκε σε όλες σχεδόν της εργατικές και λαϊκές συνοικίες και πόλεις σε ολόκληρη τη χώρα.
Πάνω σ’ αυτή την πρόσφατη τότε εμπειρία θεμελιώθηκε το γιγαντιαίων διαστάσεων κίνημα κοινωνικής αλληλεγγύης και στα χρόνια της Κατοχής. Όσο κι αν συνήθως παραβλέπεται ή έστω υποτιμάται, η Μάχη της Επιβίωσης που έδωσε το ΕΑΜ από τον πρώτο καιρό της συγκρότησής του, κατά τον κρίσιμο χειμώνα του 1941-42 και στη συνέχεια, ήταν που εξάλειψε τη μοιρολατρική αποδοχή της τραγικής πραγματικότητας που επέβαλε η φασιστική κατοχή, ανασυγκρότησε τον διαρρηγμένο κοινωνικό ιστό στις εργατικές και λαϊκές συνοικίες και πόλεις και στην ύπαιθρο, αναπτέρωσε το ηθικό του λαού, δημιουργώντας του την αίσθηση της αυτοπεποίθησης, ότι, όπως μπορεί να αντιμετωπίζει την πείνα με συλλογικές μορφές αλληλεγγύης και διεκδίκησης, έτσι μπορεί να αντιμετωπίσει και τους κατακτητές.
Όπως έγραφε ο Δημήτρης Γληνός στο «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ», δεν μπορείς να ζητήσεις από έναν λαό εξαθλιωμένο να πολεμήσει. Η αναγνώριση της τεράστιας προσφορά της Μάχης της Επιβίωσης στην ανάπτυξη του αντιστασιακού μας κινήματος εκφράστηκε και με το τραγούδι που βρέθηκε στα χείλη της μεγάλης πλειονότητας του λαού μας, όταν πλέον το κίνημα Αντίστασης είχε φουντώσει για τα καλά: «Το ΕΑΜ μας έσωσε απ’ την πείνα, θα μας σώσει κι από τη σκλαβιά».


Για ένα δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης

Οι εργατικές και λαϊκές συνοικίες των μεγάλων αστικών κέντρων είναι αυτές που βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα. Η τεράστια πλειονότητα των κατοίκων τους ανήκει σ’ εκείνα τα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται άμεσα από τις συνέπειες των μνημονιακών πολιτικών, και ήδη έχουν φανεί έντονα τα προβλήματα στην καθημερινότητα της ζωής τους.
Η συγκρότηση και ανάπτυξη δικτύου κοινωνικής αλληλεγγύης προσλαμβάνει, ως εκ τούτου, χαρακτήρα επείγοντος, καθώς η οποιαδήποτε καθυστέρηση μπορεί να έχει ολέθριες συνέπειες. Η δυναμική κάλυψη του κενού με τη φασιστική δημαγωγία και τη μετατόπιση της αντίθεσης από αντίθεση μεταξύ του εργαζόμενου λαού και των κυρίαρχων οικονομικο-πολιτικών δυνάμεων, σε αντίθεση μέσα στις τάξεις του ίδιου του λαού, δεν είναι κάποιος δευτερεύων κίνδυνος. Πάνω απ’ όλα και πριν απ’ όλα, όμως, βρίσκεται αυτή καθαυτή η ανάγκη να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις ώστε κανένας συμπολίτης μας να μη μείνει μόνος απέναντι στην κρίση, από καμιά άποψη.
Να μη στερηθεί κανένας το καθημερινό φαγητό. Με την ίδρυση λαϊκών κοινωνικών παντοπωλείων και την ανάπτυξη δικτύου τροφοδότησης κατευθείαν από τους παραγωγούς, χωρίς τη μεσολάβηση εμπορικού κυκλώματος, με την οργανωμένη μαζική απαίτηση μείωσης των τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης από τα σουπερμάρκετ, με την απαίτηση λειτουργίας συσσιτίων με ευθύνη των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, κι εκεί που χρειάζεται με την ίδρυση και λειτουργία τους με λαϊκή πρωτοβουλία.
Να μη λείψουν από κανέναν τα ρούχα και τα παπούτσια. Με την οργάνωση και λειτουργία ανταλλακτικών παζαριών, με την εξαπόλυση εκστρατείας με σύνθημα «Δεν πετάμε τίποτα! Το καθετί μπορεί να είναι χρήσιμο σε κάποιον άλλον». Με αξιοποίηση τοπικών βιοτεχνιών για την προμήθεια προϊόντων σε χαμηλές τιμές.
Να μη μείνει κανένα νοικοκυριό χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα ή νερό. Με την οργάνωση συνεργείων επανασύνδεσης, με μαζικές κινητοποιήσεις που να απαιτήσουν την παράταση του χρόνου μέχρι τη διακοπή, καθώς και τη δραστική μείωση της τιμής των παρεχομένων υπηρεσιών, ακόμα και τη δωρεάν παροχή του σε άνεργους, άπορους, χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους. Στον βαθμό που το κίνημα κοινωνικής αλληλεγγύης αναπτύσσεται, μπορεί να εκφραστεί και με τη μαζική άρνηση πληρωμής λογαριασμών για την άσκηση πίεσης. Θα τολμήσουν να κόψουν το ρεύμα σε ολόκληρη την περιοχή;
Κανένας δεν επιτρέπεται να μείνει χωρίς γιατρό ή χωρίς φάρμακα. Η ίδρυση λαϊκών κοινωνικών ιατρείων, με την εθελοντική προσφορά γιατρών και αργότερα με την επαγγελματική τους απασχόληση με αμοιβή χαμηλή μεν αλλά αξιοπρεπή, αποτελεί επιτακτική προτεραιότητα. Όπως και η ένταξη φαρμακείων της περιοχής στο δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης, με την προσφορά φαρμάκων σε άπορους συμπολίτες μας και την κάλυψη των εξόδων από λαϊκό ταμείο αλληλεγγύης, σε συνδυασμό και με την οργάνωση κινητοποιήσεων για την επιβολή της δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης από τα νοσοκομεία της ευρύτερης περιοχής. Ακόμα και με τη μορφή κατάληψής τους, με όρους μαζικούς και σε συνεννόηση με το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.
Κανένα παιδί να μη μείνει χωρίς βιβλία, κανένα σχολείο να μη λειτουργήσει τον χειμώνα χωρίς θέρμανση. Αν χρειαστεί, σε συνεργασία με τους συλλόγους εκπαιδευτικών και γονέων και κηδεμόνων, να αρνηθούμε να στείλουμε τα παιδιά μας σε σχολεία διαλυμένα. Θα τολμήσουν να κηρύξουν άκυρη τη σχολική χρονιά σε ολόκληρες συνοικίες; Πόσο μάλλον, αν το παράδειγμα το ακολουθήσουν και άλλες περιοχές;
Επιβάλλεται να δοθεί συντριπτικό πλήγμα στον αποκλεισμό εκατοντάδων παιδιών από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, με την ίδρυση κοινωνικών φροντιστηρίων. Με εθελοντική συμμετοχή εκπαιδευτικών, με την επαγγελματική απασχόλησή τους κατόπιν, έξω από τα κυκλώματα της εμπορευματοποιημένης παραπαιδείας. Αντίστοιχα, θα πρέπει να λειτουργήσουν κοινωνικά φροντιστήρια ξένων γλωσσών.
Η διοργάνωση με κάθε ευκαιρία λαϊκών γιορτών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, το αγκάλιασμα και η προβολή πρωτοβουλιών νέων παιδιών, μουσικών συγκροτημάτων, η δημιουργία θεατρικών και κινηματογραφικών ομάδων, η εξασφάλιση της δυνατότητας καθενός να συμμετέχει στον πολιτισμό, στη διασκέδαση και την ψυχαγωγία, δεν μπορεί παρά να αποτελεί, επίσης, βασικό στόχο ενός κινήματος κοινωνικής αλληλεγγύης. Επιδιώκουν να μας μετατρέψουν σε υποτακτικούς και εξαθλιωμένους μαζανθρώπους. Θα απαντήσουμε με την αντιπαράταξη ενός λαϊκού πολιτιστικού μετώπου, θέτοντας τις βάσεις μια νέας πολιτιστικής αναγέννησης.
Σε ένα πλατύ λαϊκό κίνημα κοινωνικής αλληλεγγύης, στη συγκρότηση ενός δικτύου κοινωνικής αλληλεγγύης για την αντιμετώπιση της κρίσης, έχει θέση καθένας και καθεμιά που αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητά του. Προφανώς, δεν έχουν καμιά θέση οποιοιδήποτε θέλουν να στρέψουν τμήματα των λαϊκών τάξεων, στρωμάτων ή κατηγοριών ενάντια σε άλλα. Κατά συνέπεια, οι φασίστες, οι ρατσιστές, οι κυνηγοί κεφαλών φτωχών ανθρώπων αποκλείονται εξ ορισμού.
Σε ένα λαϊκό κίνημα κοινωνικής αλληλεγγύης δεν έχουν θέση οι διαχωρισμοί μεταξύ Ελλήνων και μεταναστών. Ανεξάρτητα από την άποψη που μπορεί να έχει καθένας για το μεταναστευτικό ζήτημα, η στοιχειώδης εξασφάλιση κοινωνικής προστασίας όλων των κοινωνικών ομάδων που υφίστανται στις συνέπειες της κρίσης αποτελεί και την ασφαλέστερη εγγύηση για την ένταξη όλων στον κοινωνικό κορμό και για την αντιμετώπιση εκείνων των φαινομένων παραβατικότητας που προκαλεί η έσχατη εξαθλίωση.
Ένα κίνημα κοινωνικής αλληλεγγύης είναι σαφώς κίνημα με πολιτικά χαρακτηριστικά. Δεν στοχεύει στη φιλανθρωπία, αλλά στην ανάπτυξη νέων μορφών λαϊκής συλλογικότητας και κινητοποίησης, με διακηρυγμένη την αντίθεσή του στην κυρίαρχη πολιτική που μας οδηγεί στην οικονομική εξαθλίωση και την ηθική εξαχρείωση. Αυτό δεν σημαίνει πως θα μετατραπεί σε πεδίο αντιπαραθέσεων μεταξύ εκπροσώπων κομματικών σχηματισμών, κάτι που θα το οδηγούσε σε βέβαιη απομαζικοποίηση και αποτυχία. Δεν μπορεί να αποκλειστεί κανένας, ακόμα και κάποιος που πολιτικά μπορεί να στηρίζει δυνάμεις που ευθύνονται για την κοινωνική καταστροφή, αλλά αναγνωρίζει την ανάγκη διαμόρφωσης δικτύου κοινωνικής αλληλεγγύης. Η εξασφάλιση της ευρύτητας δεν σημαίνει την αποσιώπηση της ευθύνης αυτών των δυνάμεων, αλλά συνάμα δεν μπορεί να επιτευχθεί να αποκλεισμούς λαϊκών ανθρώπων που εξακολουθούν να τις εμπιστεύονται.
Δεν ιδρύουμε πολιτικό κόμμα ούτε πολιτικό μέτωπο. Συγκροτούμε δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης και η ορθότητα της πολιτικής πρότασης καθενός (ατόμου και κοινωνικής ή πολιτικής συλλογικότητας) που συμμετέχει σ’ αυτό κρίνεται από την προσφορά του στην υλοποίηση στόχων που απορρέουν από τη συνειδητοποίηση της κρισιμότητας της περιόδου που ζούμε ως λαός.

Γιώργος Αλεξάτος


Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα "Αριστερό Βήμα" τον Σεπτέμβριο 2010

Πηγή


Για την ιστορία των κινημάτων κοινωνικής αλληλεγγύης

Όταν μιλάμε για λαϊκά κινήματα κοινωνικής αλληλεγγύης αναφερόμαστε σε κινήματα που αναπτύχθηκαν σε καπιταλιστικούς κοινωνικούς σχηματισμούς ή σε κοινωνικούς σχηματισμούς όπου είχαν εμφανιστεί και έτειναν να κυριαρχήσουν καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Βασικό χαρακτηριστικό τους είναι η συγκρότηση ενός εκτεταμένου δικτύου αυτοοργάνωσης, έξω και συνήθως ενάντια στους κρατικούς μηχανισμούς, με σκοπό την κάλυψη των κενών της κρατικής πολιτικής για την κοινωνική προστασία των κυριαρχούμενων τάξεων.
Τα κινήματα αυτά εμφανίζονται και αναπτύσσονται συνήθως σε περιόδους κοινωνικών και οικονομικών κρίσεων, αλλά όχι πάντα. Εμπνέονται από θρησκευτικά ή πολιτικά προτάγματα και συνδέονται με ευρύτερα κινήματα κοινωνικού ή πολιτικού μετασχηματισμού, αλλά μπορεί να εμφανίζονται και ως κινήματα τοπικιστικά ή εθνικοαπελευθερωτικά.
Συνολικά δεν επιδιώκουμε να εξετάσουμε σε όλη του την έκταση το φαινόμενο, καθώς αποτελεί προϊόν μονογραφίας και όχι άρθρου σε περιοδικό. Μέσα όμως από τις εμπειρίες που αναφέρουμε, μπορούμε να δούμε τη μεγάλη σημασία αυτών των κινημάτων στην ανάπτυξη των σχέσεων των λαϊκών μαζών με τις οργανωμένες δυνάμεις που αναλαμβάνουν σχετικές πρωτοβουλίες, αλλά και την αδυναμία των κινημάτων αλληλεγγύης να αποτελέσουν από μόνα τους μοχλό πολιτικής, πολύ δε περισσότερο κοινωνικής ανατροπής, όταν μάλιστα τα κινήματα αυτά κατευθύνονται από τα πάνω και δεν επιδιώκεται η αυτενέργεια του ίδιου του κόσμου στον οποίο απευθύνονται. Ακόμα περισσότερο, όταν δεν συνδέονται με την προοπτική της επαναστατικής ανατροπής και του σοσιαλιστικού κοινωνικού μετασχηματισμού.
Η Β΄ Διεθνής, και η εργατική αυτοοργάνωση και αλληλεγγύη

Η συγκρότηση εργατικών σοσιαλιστικών κομμάτων κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα συνοδεύτηκε από την ανάπτυξη δικτύων εργατικής αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης, που λειτουργούσαν σε μαζικό επίπεδο, συμπληρωματικά ως προς το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Επρόκειτο για προσπάθειες βελτίωσης των συνθηκών ζωής της εργατικής τάξης, ανόδου του μορφωτικού και πολιτιστικού της επιπέδου κ.λπ., με στόχο την κάλυψη των κενών που άφηνε η ανυπαρξία θεσμοθετημένου συστήματος κοινωνικής πρόνοιας και δημόσιας εκπαίδευσης, καθώς και την προστασία των εργατών από τις κερδοσκοπικές αυξήσεις των τιμών σε είδη λαϊκής κατανάλωσης.
Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της εποχής –πρωτοστατούντος του γερμανικού, που αποτελούσε και το ισχυρότερο ανάμεσά τους– και τα συνδικάτα ίδρυσαν προμηθευτικούς καταναλωτικούς συνεταιρισμούς, σχολεία για την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, σχολές επιμόρφωσης, αυτοδιαχειριζόμενες πολιτιστικές λέσχες, αθλητικούς συλλόγους, ακόμα και λαϊκά ιατρεία. Η έκταση που πήρε το κίνημα αυτό, ιδιαίτερα στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη, συνέβαλε καθοριστικά στην ευρύτατη απήχηση της σοσιαλδημοκρατίας μέσα στην εργατική τάξη, σε σημείο ώστε η ένταξη στο κόμμα ή ακόμα και στο συνδικάτο να ταυτίζεται με την ένταξη σε μια «παράλληλη κοινωνική οργάνωση».
Η ευρύτητα και αποτελεσματικότητα του κινήματος, και κυρίως του συνεταιριστικού, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και των ρεφορμιστικών τάσεων στις γραμμές της σοσιαλδημοκρατίας. Καλλιέργησε την αυταπάτη πως η παραπέρα επέκταση των θεσμών της εργατικής αυτοοργάνωσης, παράλληλα με την επέκταση των κατακτήσεων των συνδικάτων και την ενίσχυση της κοινοβουλευτικής επιρροής του κόμματος, θα μπορούσε να διαμορφώσει όρους ειρηνικού σταδιακού κοινωνικού μετασχηματισμού. Μεταξύ των βασικών φορέων αυτής της άποψης ήταν και οι δεκάδες χιλιάδες επαγγελματικά στελέχη που ανέδειξαν οι οργανώσεις κοινωνικής αλληλεγγύης, οι οποίοι μαζί με τα κομματικά και συνδικαλιστικά στελέχη αποτέλεσαν το στρώμα της σοσιαλδημοκρατικής γραφειοκρατίας.
Αποκορύφωμα της ανάπτυξης δικτύου κοινωνικής αλληλεγγύης απ’ τη σοσιαλδημοκρατία υπήρξε η πολιτική στην «Κόκκινη Βιέννη» στα 1923-’34, όταν η δημοτική αρχή περιήλθε υπό σοσιαλιστικό έλεγχο. Χαρακτηριστική, μεταξύ πολλών άλλων, ήταν η οικοδόμηση 64.000 εργατικών διαμερισμάτων, όπου στεγάστηκε το 12% του πληθυσμού της πόλης. Το πείραμα της δημιουργίας «παράλληλου κράτους» κατέρρευσε με την επιβολή της φασιστικής δικτατορίας του Ντόλφους, παρά το γεγονός ότι το βιεννέζικο προλεταριάτο διέθετε ακόμα και ένοπλες πολιτοφυλακές. Κόμμα επαναστατικό δεν διέθετε, καθώς οι αριστερές διακηρύξεις των σοσιαλιστών δεν άφηναν πολλά περιθώρια ανάπτυξης στο ΚΚ.
Ισπανία: η αναρχική εμπειρία αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης
Το αναρχικό κίνημα της Ισπανίας, ιδιαίτερα μαζικό στην Καταλονία, συγκρότησε μορφές λαϊκής αυτοοργάνωσης και κοινωνικής αλληλεγγύης από τα τέλη του 19ου αιώνα, που του επέτρεπαν να συνδέεται με σημαντικά τμήματα της εργατικής τάξης, σε συνθήκες παρανομίας και ημιπαρανομίας. Αυτοδιαχειριζόμενα σχολεία, ιατρεία, συνεταιρισμοί κ.λπ. διαμόρφωναν ένα εκτεταμένο δίκτυο, που πήρε ακόμα μεγαλύτερη έκταση στο «σύντομο καλοκαίρι της Αναρχίας» με την έκρηξη του εμφυλίου πολέμου το 1936. Είχε διαμορφωθεί στην Καταλονία κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβαινε στις χώρες όπου στο εργατικό κίνημα κυριαρχούσε η σοσιαλδημοκρατία. Η διαφορά βρίσκεται κυρίως στο σχετικά μικρό ποσοστό του βιομηχανικού προλεταριάτου και στην κυριαρχία της φιγούρας του ανεξάρτητου ή εργαζόμενου σε βιοτεχνικές συνθήκες τεχνίτη. Η απόπειρα της FAI/CNT να επιβάλει, συχνά βίαια, την επέκταση κολεκτιβίστικων μορφών παραγωγής-κατανάλωσης σε μια κοινωνία μικροπαραγωγών απέτυχε και έστρεψε εναντίον τους μεγάλο μέρος του πληθυσμού, που είτε αποδέχτηκε την ένοπλη διάλυση του αναρχικού κινήματος από τη δημοκρατική κυβέρνηση της αριστεράς είτε στράφηκε ακόμα και στο φρανκισμό, που ανήγαγε την υπεράσπιση της ατομικής ιδιοκτησίας σε βασική ιδεολογική του αξία.
Όπου δεν φτάνει το κράτος, φτάνει η Κόζα Νόστρα
Χαρακτηριστική περίπτωση συγκρότησης κινήματος κοινωνικής αλληλεγγύης υπό τον έλεγχο και με πρωτοβουλία οργάνωσης που εξελίχθηκε τελικά σε εγκληματική, η Κόζα Νόστρα (γνωστή κατόπιν ως «Μαφία») συγκροτήθηκε μετά την Επανάσταση του 1860 και την ενοποίηση της Ιταλίας, στη βάση των τοπικών παραδόσεων κοινωνικής αλληλεγγύης της Σικελίας, με στόχο την υπεράσπιση των φτωχών αγροτικών πληθυσμών από τους ντόπιους φεουδάρχες και την ιταλική κρατική εξουσία. Ο τίτλος της («Το δικό μας πράγμα») υποδηλώνει την τοπικιστική υπεράσπιση «του κόσμου μας, των παραδόσεών μας, των αξιών μας».
Πολύ σύντομα, ο προσανατολισμός στην υπεράσπιση των παραδοσιακών αξιών αξιοποιήθηκε από το Βατικανό, ενώ, στο βαθμό που η δράση της οργάνωσης άρχισε να αποδίδει κέρδη προς όφελος των μελών της και των ηγετικών κλιμακίων, μετατράπηκε σε καθαρά εγκληματική. Σημείο τομής ήταν η εγκαθίδρυση του φασισμού, τη δεκαετία του 1920, οπότε η δράση μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ, όπου αξιοποιήθηκαν οι δυνατότητες που έδινε η ποτοαπαγόρευση. Αργότερα, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Μαφία αποτέλεσε, με τη συμβολή και της CIA, στυλοβάτη του αντικομμουνισμού σε ΗΠΑ και Ιταλία.
Ισχυρό δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης που επιχειρεί να καλύψει τα κενά της ανύπαρκτης κρατικής μέριμνας αναπτύσσουν τις τελευταίες δεκαετίες και οι οργανώσεις των μεγαλεμπόρων όπλων, ναρκωτικών και πορνείας οι οποίες δραστηριοποιούνται στις φαβέλες (τενεκεδουπόλεις) της Βραζιλίας. Τον τελευταίο καιρό επιχειρείται να αντιμετωπιστούν με πραγματικές πολεμικές στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Κοινωνική αλληλεγγύη στο όνομα του Ισλάμ
Έχοντας ιδρυθεί στην Αίγυπτο το 1928 από τον Χασάν Αλ Μπανά, η οργάνωση των Αδελφών Μουσουλμάνων απευθύνεται προνομιακά στην εργατική τάξη και τα λαϊκά πληβειακά στρώματα, διακηρύσσοντας τον αγώνα ενάντια στη δυτική αποικιοκρατική εκμετάλλευση και την αναδιοργάνωση της κοινωνικής ζωής στη βάση των ισλαμικών αρχών της κοινότητας και της αλληλεγγύης. Το 1940 έφτασε το ένα εκατομμύριο μέλη, μπορούσε να ελέγχει πλήθος συνδικαλιστικών οργανώσεων, να συντηρεί σχολεία, φαρμακεία και νοσοκομεία. Παράλληλα, διαμόρφωνε ένα τεράστιο δίκτυο αλληλεγγύης, που ήταν σε θέση να παρέχει ακόμα και επιδόματα ανεργίας.
Επεκτεινόμενη σε μια σειρά άλλες αραβικές χώρες, η οργάνωση συμμετείχε ενεργά στην παλαιστινιακή Αντίσταση το 1948, με αποτέλεσμα τον επόμενο χρόνο να τεθεί εκτός νόμου στην Αίγυπτο. Παραμένοντας στην παρανομία και κατά την περίοδο του Νάσερ, που, παρά τον αντιιμπεριαλισμό του, η πολιτική του συναντούσε την αντίθεση της οργάνωσης καθώς απέβλεπε στον δυτικού τύπου εκσυγχρονισμό της Αιγύπτου, επανήλθε στη νομιμότητα από τον Σαντάντ, που επιδίωξε να χρησιμοποιήσει την οργάνωση για τη συντριβή της Αριστεράς. Τελικά δολοφονήθηκε από μέλη της, ως εκδίκηση για τις συμφωνίες φιλίας με το Ισραήλ.
Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι θα ανασυγκροτήσουν το δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης από τη δεκαετία του 1980• χάρη σ’ αυτό μάλιστα είχαν αναδειχτεί στην ισχυρότερη δύναμη αντιπολίτευσης στο καθεστώς Μουμπάρακ. Παράλληλα, η επέκταση της οργάνωσης και σε άλλες αραβικές χώρες, όπου επίσης αναπτύσσονται δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης, θα συμβάλει καθοριστικά στην ανάπτυξη του ισλαμικού πολιτικού κινήματος (π.χ. Γκαμάα Αλ Ισλαμίγια)
Μεταξύ των οργανώσεων που προέρχονται απ’ τους αδελφούς Μουσουλμάνους η επιρροή των οποίων οφείλεται και στις πρακτικές της κοινωνικής αλληλεγγύης, είναι η παλαιστινιακή Χαμάς.
Το «παράλληλο κράτος» της Χεζμπολάχ
Η Χεζμπολάχ (Το κόμμα του Θεού) ιδρύθηκε το 1982 στο Λίβανο με αφορμή τον Πρώτο Πόλεμο του Λιβάνου. Βασισμένη στους σιίτες μουσουλμάνους, κατάφερε όχι μόνο να εμπλέξει μέσω των δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης το σύνολο του λιβανέζικου λαού, αλλά και να οργανώσει τη δίκαιη αντίσταση του σε τρεις τουλάχιστον νικηφόρες εμπόλεμες αναμετρήσεις με το Ισραήλ, με τελευταία αυτήν του 2006.
Αν και ξεκίνησε ως αυστηρά θρησκευτική σιίτικη οργάνωση, σήμερα η Χεζμπολάχ είναι μια πολιτική οργάνωση που παλεύει για όλους τους φτωχούς και καταπιεσμένους Λιβανέζους ως δύναμη αντίστασης, και καλεί όλους τους πολίτες του Λιβάνου σε ένα κοινό μέτωπο αντίστασης ενάντια στο Ισραήλ και τις ΗΠΑ. Σε αντίθεση με το ιδρυτικό της πρόγραμμα, άρχισε από το 1992 να συμμετέχει σε εκλογές εθνικές και δημοτικές, αλλά να κάνει δουλειά και στα συνδικάτα. Σήμερα έχει 57 εκλεγμένους βουλευτές (μαζί με τους συμμάχους της) και θεωρείται υπεύθυνη για τη διάλυση της κυβέρνησης «εθνικής ενότητας» του Χαρίρι. Το εκλογικό της πρόγραμμα απευθύνεται σε όλους τους φτωχούς και καταπιεσμένους. Η Χεζμπολάχ, στο πλαίσιο της κοινωνικής αλληλεγγύης, έχει τουλάχιστον τέσσερα νοσοκομεία, δώδεκα κλινικές, δώδεκα σχολεία κ.ο.κ., στα οποία δέχεται όχι μόνο σιίτες, αλλά οποιονδήποτε φτωχό, ανεξαρτήτως θρησκεύματος, αναγκάζοντας ακόμα και το CNN να ανακοινώσει κατά τη διάρκεια του Τρίτου Πολέμου το 2006 ότι: «Η Χεζμπολάχ έκανε όλα όσα θα έπρεπε να έχουν γίνει από την κυβέρνηση».

των Γιώργου Αλεξάτου και Νίκου Βασιλόπουλου   01.10.11
Περιοδικό Εκτός Γραμμής, Τεύχος 27-28 / Οκτώβριος 2011
Πηγή

Κινητοποίηση στο Λοιμωδών

Κλείνουν νοσοκομεία κι ανοίγουν φυλακές!
Όλοι και όλες αύριο στις 6.30 έξω από το Λοιμωδών, στη συγκέντρωση που οργανώνουν οι μαζικοί φορείς και συλλογικότητες του Αιγάλεω, της Αγια-Βαρβάρας και του Χαϊδαρίου.
Να μην τους επιτρέψουμε να φτιάξουν στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών.

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Τα σκυλιά γαβγίζουν, το καραβάνι προχωρεί

Της Ελισάβετ Χ. 

Είναι κάποια πράγματα που με συγκινούν και με κάνουν να ελπίζω. Είναι οι άνθρωποι εδώ σε μας στα δυτικά - προφανώς θα υπάρχουν και αλλού- αλλά εγώ σε μας εδώ θέλω να αναφερθώ.

Γνώρισα λοιπόν μέσα από το κίνημα της Αλληλεγγύης στα Δυτικά ανθρώπους απλούς, χωρίς δογματισμούς, ανθρώπους που συζητάνε, που είναι σίγουροι ότι δεν τα ξέρουν όλα, που θέλουν να μάθουν και σέβονται αυτόν που έχει μελετήσει και γνωρίζει το οποιοδήποτε θέμα, ανθρώπους των αγώνων, προσωπικών και κοινωνικών που δεν εξαργύρωσαν τίποτα γιατί κάτι τέτοιο είναι έξω απ΄αυτούς, ανθρώπους λαϊκούς και όχι λαϊκιστές που ξέρουν να αυτοσαρκάζονται για τα λάθη τους, που σιχαίνονται την καθαρότητα του δήθεν επαναστάτη, που δεν τρομάζουν να έρθουν σε επαφή με τον κόσμο θεωρώντας ότι μια παρεούλα λίγων και εκλεκτών είναι αυτή που έχει όλη τη γνώση.

Εε λοιπόν αυτούς τους ανθρώπους αγαπώ, είναι για μένα κέρδος ανεκτίμητο που τους γνώρισα, υπολογίζω στη φιλία τους την πραγματική, τους νοιάζομαι και θέλω να μοιράζομαι πράγματα μαζί τους απλά καθημερινά.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι που με εμπνέουν και με σήκωσαν από τον καναπέ που επί μία δεκαετία καθόμουν αραχτή αναθεματίζοντας και εξαπολύοντας μύδρους προς τους συμβιβασμένους όντας μία εξ αυτών. Με αυτή την παρέα πέρασα τις γιορτές, την τσικνοπέμπτη, με αυτούς κατεβήκαμε χθες στην αντιφασιστική συγκέντρωση.

Είμαι πεπεισμένη πια ότι ο κοινωνικός ιστός υφαίνεται αργά αλλά σταθερά κόντρα στην λαμπρή καθαρότητα του ατομικισμού. Όλοι μαζί παιδιά και μαζί με μας κι άλλοι. Και όπως λέει και ο Μάο "τα σκυλιά γαβγίζουν, το καραβάνι προχωρεί".

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

Εξόρμηση στο σούπερ μάρκετ Σκλαβενίτης

Την Παρασκευή 21 Μάρτη στις 6.00 το απόγευμα η Αλληλεγγύη στα Δυτικά θα βρίσκεται στο σούπερ μάρκετ Σκλαβενίτης στην Θηβών. Μαζεύουμε τρόφιμα για τις οικογένειες που έχουν ανάγκη και ενημερώνουμε τον κόσμο για την ανάγκη δημιουργίας κινήματος κοινωνικής αλληλεγγύης. Σας θέλουμε δίπλα μας.

Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014

Πρώτη συνάντηση τροφής.


Πρώτη πανελλαδική συνάντηση δομών που ασχολούμαστε με την τροφή. 29 και 30 Μάρτη στη Γεωπονική Σχολή. Ανταλλάσσουμε εμπειρίες, ιδέες, συνδεόμαστε μεταξύ μας. Σας προσκαλούμε να περάσετε μια βόλτα να κουβεντιάσουμε από κοντά και να συνδιαμορφώσουμε όλοι μαζί τα επόμενα βήματα των δομών μας. Οι συζητήσεις είναι ανοιχτές για όλους και όλες. Σας περιμένουμε. 

Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

Εβδομαδιαία συνάντηση

Αύριο Τετάρτη 19 Μάρτη στις 7.30 θα γίνει η τακτική βδομαδιάτικη συνάντησή μας στην αίθουσα του Συλλόγου Δασκάλων, Ρήγα Φεραίου 20.
Θα συζητήσουμε για τις εξορμήσεις μας στα σούπερ μάρκετ, την διοργάνωση τουρνουά ποδοσφαίρου και όποιο άλλο ζήτημα κριθεί πως είναι αναγκαίο να συζητηθεί. 
Ο καιρός άνοιξε πλέον οπότε η απογευματινή βολτίτσα είναι ευχάριστη. Ελάτε να γνωριστούμε, να συζητήσουμε, να ανταλλάξουμε ιδέες.  Σας θέλουμε όλους μαζί μας. 
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ- ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Συνάντηση συντονισμού μαζικών φορέων


Σήμερα Τρίτη 18 Μαρτίου στις 6 το απόγευμα στο Δημαρχείο του Αιγάλεω θα γίνει η συνάντηση για τη συνέχιση του συντονισμού των μαζικών φορέων της περιοχής, όπου συμμετέχει και η Αλληλεγγύη στα Δυτικά. Ας είμαστε όλες και όλοι εκεί.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

ΟΧΙ στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών


Η Αλληλεγγύης στα Δυτικά μαζί με άλλες συλλογικότητες, στην ενημέρωση του κόσμου στο Χαϊδάρι, ενάντια στην δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών στην περιοχή και κάλεσμα στην αντί φασιστική συγκέντρωση το επόμενο Σάββατο στην Αθήνα!


Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014

Εξόρμηση στο σούπερ μάρκετ Βασιλόπουλος

Την Παρασκευή 14 Μάρτη στις 6.00 το απόγευμα η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στα ΔΥΤΙΚΑ θα βρίσκεται έξω από το σούπερ μάρκετ Βασιλόπουλος (Ιερά Οδός απέναντι από το Μπαρουτάδικιο), για συγκέντρωση τροφίμων και ενημέρωση του κόσμου σχετικά με την ανάγκη συγκρότησης ισχυρού κινήματος κοινωνικής αλληλεγγύης.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΝΑΤΡΟΠΗ!

Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014

Εβδομαδιαία Συνάντηση

Σήμερα Τετάρτη 12 Μάρτη στις 7.30 θα γίνει η τακτική βδομαδιάτικη συνάντησή μας στην αίθουσα του Συλλόγου Δασκάλων, Ρήγα Φεραίου 20.
Θα συζητήσουμε για τις εξορμήσεις μας στα σούπερ μάρκετ, την διοργάνωση τουρνουά ποδοσφαίρου και όποιο άλλο ζήτημα κριθεί πως είναι αναγκαίο να συζητηθεί. 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ- ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014

Αλληλέγγυο τουρνουά ποδοσφαίρου.


Στη μνήμη του βετεράνου ποδοσφαιριστή του Αιγάλεω Λάκη Μαραμενίδη, η Αλληλεγγύη στα Δυτικά και ο Σύλλογος Παλαιμάχων του Α.Ο. Αιγάλεω διοργανώνουν τουρνουά ποδοσφαίρου τη Δευτέρα 31 Μαρτίου στις 4 μ.μ. στο Στάδιο «Σταύρος Μαυροθαλασσίτης».
Θα συμμετάσχουν οι ομάδες των παλαίμαχων του Αιγάλεω, του Εθνικού και του Πανιώνιου και η ποδοσφαιρική ομάδα του ΣΠΟΡ FM.
Σκοπός της διοργάνωσης είναι η συγκέντρωση τροφίμων και φαρμάκων για τη στήριξη των συμπολιτών μας που τα στερούνται.

Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014

Εξόρμηση στο σούπερ μάρκετ Μαρινόπουλος

Αύριο Παρασκευή 7 Μάρτη στις 6.00 το απόγευμα η Αλληλεγγύη στα Δυτικά θα βρίσκεται έξω από το σούπερ μάρκετ Μαρινόπουλος (πλατεία Εσταυρωμένου), για συγκέντρωση τροφίμων και ενημέρωση του κόσμου σχετικά με την ανάγκη συγκρότησης ισχυρού κινήματος κοινωνικής αλληλεγγύης αλλά και ενημέρωση για τη μεγάλη κινητοποίηση του λαού του Αιγάλεω ενάντια στην μνημονιακη πολιτική, της Τρίτης 11 Μαρτίου.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ -ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Πλειστηριασμός σπιτιού ; Ούτε να το σκέφτεστε !

Η μαζική παρουσία αλληλέγγυων πολιτών απέτρεψε πλειστηριασμό σπιτιού άεργης και ανήμπορης οικονομικά, αλλά και από άποψη υγείας, γυναίκας. Εκατοντάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν νωρίς το απόγευμα έξω από το Ειρηνοδικείο Χαλανδρίου όπου επρόκειτο να γίνει ο τρίτος επαναληπτικός πλειστηριασμός σπιτιού (κύριας κατοικίας) της Μ.Τ. Οι δύο προηγούμενοι πλειστηριασμοί είχαν κηρυχθεί άγονοι μιας και η τιμή εκπλειστηριασμού εθεωρήθη υψηλή για τα κοράκια του real estate. Η προηγούμενη τιμή εκκίνησης ήταν 245.000 ευρώ και σύμφωνα με την Πολιτική Δικονομία αντιστοιχούσε στην αντικειμενική αξία του ακινήτου. Κάτι που απέτρεψε τους "επενδυτές" που περίμεναν τον τρίτο πλειστηριασμό (τον σημερινό) που ορίσθηκε από την τράπεζα Πειραιώς στις 205.000 ευρώ (στο ύψος της απαίτησης της τράπεζας).

Δυστυχώς για τους "επενδυτές" και τους θιασιώτες της "ανάπτυξης" η τρίτη απόπειρα πλειστηριασμού απέβη και αυτή άγονη, κάτω από την αποφασιστικότητα των συγκεντρωμένων να μην περάσει κανένα κοράκι μέσα στο ειρηνοδικείο για να καταθέσει την προσφορά του. Κάτι που:

-Αναγκάζει την τράπεζα να εκκινήσει νέες διαδικασίες από την αρχή για την "ικανοποίηση" της απαίτησής της.

-Δίνει μεγάλη ανάσα χρόνου στην ιδιοκτήτρια για να μπορέσει μαζί με την υποστήριξη των κινημάτων να παλέψει με καλύτερους όρους ενάντια στην κατάσχεση του μοναδικού περιουσιακού της στοιχείου.
Στη συγκέντρωση καλούσε η Επιτροπή Πολιτών Χολαργού "Αντίσταση και Αλληλεγγύη". Την ανάγκη πλατιάς κοινοποίησης της απειλής του πλειστηριασμού αλλά και της ανάγκης για μαζική κινητοποίηση ενάντια στην υλοποίησή του σήκωσε το Δι.Κ.Α. Εξαρχείων που εδώ και μέρες κοινοποίησε σε μεγάλη κλίμακα, καλώντας με κάθε τρόπο και μέσο συλλογικότητες, πρωτοβουλίες και κινήματα αλλά και μεμονομένους πολίτες σε κινητοποίηση έξω από το ειρηνοδικείο.

Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκαν ο Συντονισμός Συλλογικοτήτων Αττικής, η Πρωτοβουλία Πλειστηριασμοί-Stop, η Αλληλεγγύη για Όλους, συνελεύσεις από διάφορες γειτονιές της Αττικής, αλλά και δεκάδες μεμονωμένοι πολίτες. 

Μεγάλο επίσης ήταν το ενδιαφέρον από μέσα μαζικής ενημέρωσης που από χθές καλούσαν στο τηλέφωνό μας για να ενημερωθούν και να ενημερώσουν τους πολίτες. Στη συγκέντρωση δε έξω από το ειρηνοδικείο παρευρέθηκαν πολλοί δημοσιογράφοι από αυτά τα μέσα. Σημαντική ήταν επίσης η κάλυψη της κινητοποίησης από ραδιοφωνικούς σταθμούς της ΕΡΤ από την επαρχία.

Η σημασία της νίκης που πετύχαμε σήμερα είναι τεράστια γιατί δεν απετράπη ένας πλειστηριασμός γενικώς, αλλά γιατί απετράπη ο τρίτος και πλέον επικίνδυνος για κάθε οφειλέτη πλειστηριασμός. Επικίνδυνος γιατί το δέλεαρ της χαμηλής τιμής εκκίνησης ανοίγει την όρεξη σε πολλά "κοράκια-αρπαχτικά".
Η Τράπεζα Πειραιώς σε όλη αυτή τη διαδικασία ακολούθησε τις μεθόδους κάθε κοινού εκβιαστή. Η άτυχη γυναίκα αφού χρεοκόπησε στο τέλος 2009, πουλώντας κάθε άλλο περιουσιακό της στοιχείο για να ικανοποιήσει τις τοκογλυφικές απαιτήσεις της τράπεζας, έμεινε μόνο με ένα σπίτι και μια μικρή σύνταξη, μη μπορώντας να καλύψει τις δόσεις που επέβαλε η τράπεζα, δόσεις που κατέστησαν δυσβάσταχτες λόγω του ότι η τράπεζα είχε φροντίσει να παγιδέψει την δανειζόμενη με τη ρήτρα του ελβετικού φράγκου. Η αύξηση της τιμής του ελβετικού νομίσματος έναντι του ευρώ αύξησε κατά 25% περίπου το χρέος αλλά και τις δόσεις.

Παρόλα αυτά και παρά την κακή οικονομική κατάσταση της Μ.Τ. αλλά και παρόλη την κακή κατάσταση της υγείας της η τράπεζα αδίσταχτα προχώρησε σε τρείς απόπειρες πλειστηριασμού της μοναδικής οικίας της οφειλέτριας. Κάτι που πρέπει όχι απλά να στιγματιστεί αλλά και να επιβάλλει σε κάθε πολίτη, σε κάθε συλλογική οντότητα την ανάγκη έμπρακτης καταδίκης αυτών των πρακτικών. Π.χ. απόσυρση καταθέσεων.
Φυσικά είχαμε και την παρουσία μονάδων καταστολής που ήλθαν να προστατέψουν την ομαλή διεξαγωγή του πλειστηριασμού. Μονάδες εξοπλισμένων πραιτωριανών κατέλαβαν θέσεις γύρω αλλά και στην είσοδο του ειρηνοδικείου, εισπράττοντας και την ανάλογη "αμοιβή" απο τους συγκεντρωμένους, όσες φορές θέλησαν να μας απομακρύνουν από την είσοδο του ειρηνοδικείου.

Να αναφέρουμε ότι μαζί με την Μ.Τ. τυχερή στάθηκε και μια άλλη γυναίκα της οποίας περιουσιακό στοιχείο έβγαζε σε πλειστηριασμό η Eurobank. Και οι δύο αυτές γυναίκες μας ευχαρίστησαν για την αλληλεγγύη που επιδείξαμε, λέγοντάς μας χαρακτηριστικά πως "δεν πίστευαν στα μάτια τους".

Συμπερασματικά η σημερινή κινητοποίηση έδειξε το δρόμο που πρέπει να βαδίσουμε. Που δεν είναι άλλος από τη σωστή ιεράρχηση στόχων, τη συλλογική δράση πέρα από φοβίες και αποκλεισμούς, την επιμονή ότι η μαχητικότητά μας και μόνο μπορεί να δώσει μια ελπίδα διεξόδου από το ζόφο των καιρών. Γιατί σήμερα δεν κερδίθηκε ένα σπίτι, αλλά η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η πίστη στο δικαίωμα του καθενός στα στοιχειώδη της ζωής μας.
Φυσικά είχαμε και την παρουσία μονάδων καταστολής που ήλθαν να προστατέψουν την ομαλή διεξαγωγή του πλειστηριασμού. Μονάδες εξοπλισμένων πραιτωριανών κατέλαβαν θέσεις γύρω αλλά και στην είσοδο του ειρηνοδικείου, εισπράττοντας και την ανάλογη "αμοιβή" απο τους συγκεντρωμένους, όσες φορές θέλησαν να μας απομακρύνουν από την είσοδο του ειρηνοδικείου.

Να αναφέρουμε ότι μαζί με την Μ.Τ. τυχερή στάθηκε και μια άλλη γυναίκα της οποίας περιουσιακό στοιχείο έβγαζε σε πλειστηριασμό η Eurobank. Και οι δύο αυτές γυναίκες μας ευχαρίστησαν για την αλληλεγγύη που επιδείξαμε, λέγοντάς μας χαρακτηριστικά πως "δεν πίστευαν στα μάτια τους".

Συμπερασματικά η σημερινή κινητοποίηση έδειξε το δρόμο που πρέπει να βαδίσουμε. Που δεν είναι άλλος από τη σωστή ιεράρχηση στόχων, τη συλλογική δράση πέρα από φοβίες και αποκλεισμούς, την επιμονή ότι η μαχητικότητά μας και μόνο μπορεί να δώσει μια ελπίδα διεξόδου από το ζόφο των καιρών. Γιατί σήμερα δεν κερδίθηκε ένα σπίτι, αλλά η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η πίστη στο δικαίωμα του καθενός στα στοιχειώδη της ζωής μας.

Πάρε και συ μέρος στη Συγκέντρωση στη Πλατεία Εσταυρωμένου

Εργαζόμενοι –Άνεργοι- Γονείς –Μαθητές-Δάσκαλοι-Συνταξιούχοι Κανείς πια μόνος στη κρίση που μας οδηγεί στην εξαθλίωση. Όλοι μαζί να αντισταθούμε στη ληστρική πολιτική που οργανωμένα κυβέρνηση – ΕΕ και ΔΝΤ πραγματοποιούν σε βάρος μας. Έχουν τσακίσει όλα τα εργασιακά δικαιώματα, κατακτήσεις αιώνων. Έχουν μετατρέψει την εργασία σε ζούγκλα και θησαυρίζουν από τη φτώχεια και την ανεργία. Έχουν μεταφέρει τα εργοστάσιά τους σε τόπους με πιο εξαθλιωμένους από μας εργαζόμενους .Έχουν ξεπουλήσει την δημόσια περιουσία και έχουν καταστρέψει την αγροτική παραγωγή. Επιβάλλουν την πολιτική τους με βία και καταστολή. Έκλεισαν την ΕΡΤ. Έκλεισαν σχολειά κι έδιωξαν μαθητές ,καθηγητές και σχολικούς φύλακες. Έκλεισαν νοσοκομεία ( Λοιμωδών). ΤΩΡΑ κλείνουν τα ιατρεία του ΙΚΑ-ΕΟΠΥΥ και ετοιμάζονται να κλείσουν τα ψυχιατρεία ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! Η κυβέρνηση υπερηφανεύεται για το πλεόνασμα, που δημιούργησε διαλύοντας τις ζωές μας. Τι να σημαίνει άραγε ότι το προορίζουν για τους κατασταλτικούς μηχανισμούς; Σημαίνει ότι το μέλλον που μας επιφυλάσσουν είναι η απόλυτη εξαθλίωση και ότι ο μόνος τρόπος για να την επιβάλλουν είναι η καταστολή των αγώνων μας. Χτυπάνε σήμερα τους απολυμένους καθηγητές και σχολικούς φύλακες για να μπορέσουν ανενόχλητα να μετατρέψουν όλους τους τόπους δουλειάς σε κάτεργα τύπου Πράκτικερ και ΙΚΕΑ . ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΩΡΑ! Είναι στο χέρι μας να υψώσουμε το ανάστημα μας σ’ αυτή τη χούφτα γιατί όπως λέει ένα σύνθημα:  
«ΜΑΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΚΥΦΤΟΙ». Είναι μόνο στο χέρι μας να αντιστρέψουμε τους ρόλους. Όπως σκυφτοί μπαίνουν οι τροϊκανοί στα υπόγεια του Υπουργείου Οικονομικών για να ελέγξουν την υποτακτικότητα της κυβέρνησης στα συμφέροντα των τραπεζών και της οικονομικής ολιγαρχίας έτσι σκυφτοί πρέπει να φύγουν από τον τόπο μας με άδεια χέρια μια για πάντα. ΠΑΡΕ ΚΑΙ ΣΥ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗ ΣΥΓΚΈΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗ ΠΛ. ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 11 ΜΑΡΤΗ 6.30 μ.μ ΚΑΙ ΣΤΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΕ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΤΟ ΠΡΑΚΤΙΚΕΡ Την συγκέντρωση διοργανώνει το Συντονιστικό Αγώνα σωματείων εργαζομένων, μαζικοί φορείς δημοτικές κινήσεις , συλλογικότητες και ανένταχτοι αγωνιστές της περιοχής. • ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΏΣΟΥΝ ΟΣΟΙ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ • ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ –ΕΕ ΚΑΙ ΔΝΤ • ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΑΝΟΙΚΤΑ ΙΑΤΡΕΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ • ΠΑΙΔΕΙΑ ΥΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑ ΚΑΙ ΝΕΡΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΛΑΟ (Β’ ΕΛΜΕ ΔΥΤ. ΑΤΤΙΚΗΣ, ΣΥΛ. ΕΚΠ/ΚΩΝ Α’ΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΑΙΓΑΛΕΩ , ΕΝΩΣΗ ΓΟΝΕΩΝ ΑΙΓΑΛΕΩ, ΣΥΛ.ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΤΕΙ ΑΘΗΝΑΣ, ΣΥΛ. ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΗΜΟΥ ΑΙΓΑΛΕΩ, ΣΩΜ. ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΨΝΑ ΔΑΦΝΙ, 18-ΑΝΩ, ΚΕΕΡΦΑ, ΚΙΝΗΣΗ ΑΠΕΛΑΣΤΕ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ(ΚΑΡ), ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΔΥΤΙΚΑ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΚΑΠΑ, ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΑΙΓΑΛΕΩ , ΡΗΓΜΑ ΣΤΑ ΔΥΤΙΚΑ, ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΗ ΠΟΛΗ-ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑ, ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ)

Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

Εβδομαδιαία Συνάντηση

Αύριο Τετάρτη 5 Μάρτη στις 7.30 θα γίνει η τακτική βδομαδιάτικη συνάντησή μας στην αίθουσα του Συλλόγου Δασκάλων, Ρήγα Φεραίου 20.
Θα συζητήσουμε για τις εξορμήσεις μας στα σούπερ μάρκετ, την διοργάνωση τουρνουά ποδοσφαίρου, το θέμα ανεύρεσης χώρου που θα μας στεγάσει  και όποιο άλλο ζήτημα κριθεί πως είναι αναγκαίο να συζητηθεί. 
Όσο περισσότεροι τόσο και καλύτερα, οι συναντήσεις μας είναι πάνω απ΄όλα ανθρώπινες και φυσικά σε καμία περίπτωση ρουτίνα.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ- ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Σάββατο 1 Μαρτίου 2014

Καλό μήνα να ΄χουμε και ας μας τα χάλασε ο καιρός...



Είναι προφανές πως η βροχή δεν επιτρέπει να πραγματοποιήσουμε τη σημερινή μας γιορτή. Κι ήταν όλα έτοιμα και πάνω απ' όλα περίσσευε το κέφι. Να είμαστε όλοι και όλες καλά και θα μας δοθούν πολλές ευκαιρίες και για γιορτές!
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους τους φίλους και τις φίλες από το Αιγάλεω, αλλά και από άλλα μέρη που εξέφρασαν τη διάθεση να μας τιμήσουν με την παρουσία τους. Να ευχαριστήσουμε τα κορίτσια που ετοίμασαν το θεατρικό παιχνίδι για τα παιδιά, καθώς και τους φίλους μουσικούς που προθυμοποιήθηκαν να μας κρατήσουν συντροφιά με τα τραγούδια τους.
Συνεχίζουμε την καθημερινή μας δράση στην κατεύθυνση που ορίζουν τα συνθήματά μας:

Κανένας μόνος του στην κρίση!
Αλληλεγγύη - Αντίσταση- Ανατροπή